داستانک

وبلاگ گروهی داستانک‌نویس‌های ایرانی

داستانک

وبلاگ گروهی داستانک‌نویس‌های ایرانی

رضای تو ...

پدر با خود نجوا کرد: خدایا مزرعه‌ام تشنه و ترک خورده است، باران بفرست.

مادر زیر لب گفت: خدایا سقف خانه‌ام چکه می‌کند، خودت ما را از باد و باران حفظ کن. 

.

.

کودک اندیشید: باران ببارد چه بهتر، باران نبارد چه بهتر!

آخرین یادداشت



مُردم از تنهایی... این را نوشت و از بالای برج به پایین پرید!












سلام. آمدیم که رونقی داده باشیم و کمی بحث کنیم سر نظرات مختلف!

سیگار

گفت:اینقدر سیگار نکش میمیری. . .


گفتم:اگه نکشم میمیرم. . .


گفت:اگه بکشی با درد میمیری. . .

گفتم:اگه نکشم از درد میمیرم. . .


گفت:هوای دودی جلوی درد رو نمیگیره. . .


گفتم:هوای صاف جلوی مرگو میگیره؟. . .



یه کم نگاهم کرد و گفت:بکش. . .


لات هم لات های قدیم

 

بعده صبحونه کلاه شاپو رو گذاشت رو سرش و دستمال یزدی هم تاب داد و انداخت دور گردنش و راه افتاد سر محل تا به این و اون گیر بدن و بخندن و تف بندازن رو زمین

به دیوار تکیه داد و کفتری نسشت تا رفیقاش بیان

انقدر نشستن تا شب شد

رفت سمت خونه

تو راه فکر می کرد فردا هم راجع به امروز حرف میزنیم ، مثل همیشه   

 

---------------------------------------------------- 

http://happali.blogsky.com

چهار نفر

چهار نفر بودند.
اسمشان اینها بود.
همه کس، یک کسی، هر کسی، هیچ کسی.
کار مهمی در پیش داشتند و همه مطمئن بودند که یک کسی این کار را به انجام می رساند، هرکسی می توانست این کار را بکند ولی هیچ کس اینکار را نکرد. یک کسی عصبانی شد چرا که این کار کار همه کس بود اما هیچ کس متوجه نبود که همه کس این کار را نخواهد کرد. 
سرانجام داستان این طوری شد هرکسی، یک کسی را سرزنش کرد که چرا هیچ کس کاری را نکرد که همه کس می توانست انجام بدهد!!؟

حالا ما جزء کدامش هستیم؟؟؟

درد بزرگ

آهای ...

دخترک برگشت، چه بزرگ شده بود.

پس کبریتهایت کو؟

پوزخندی زد، گونه اش آتش بود، سرخ، زرد...

میخواهم امشب با کبریت های تو، شهر را به آتش بکشم!

دخترک نگاهی انداخت، تنم لرزید... کبریتهایم را نخریدند، سالهاست تن میفروشم... می خری !!!؟؟؟

تنهایی

یک بار دیگر تمام شماره های موبایل را مرور کرد.400 نفر...

گاهی انسان در میان 400 نفر تنهاست...

بابا

- زرد یا سرخ؟! نکنه بازم هردوشونو می خوای...؟!
ای شیطون!
دخترک دوشاخه گل زرد و سرخ را که از باغچه کنده بود به پدر داد وجستی دوید توی حیاط و لب حوض نشست.
دوباره نگاهش توی چشم های بابا گره خورد. مشتی آب برداشت  وبه طرف پنجره پاشید.
بابا همچنان زیرشیشه ی قاب عکس لبخند می زد. دخترک تندی برایش  دستی تکان داد و به طرف در حیاط دوید...




با تشکر از دوست عزیز میرشمس الدین

تصادف مرگبار من

بچه ی دومم وقتی اولین دندانش را در اورد که زن صیغه ای شوهرم، ست اتاق خوابمان را

با خون بهای من تغییر داد.

استاد

هر چه میگفتند او نمیدانست...

و حالا خودش هر چه میگوید کسی نمیداند...

وفا به عهد

او آزرده بود مدتی ازش خبری هم نداشت.


حالا با تمام وجودش داد میزد، عزیزم کجایی!؟


ولی او رفته بود!


با وفا به عهدش که اگر نباشی، من نیز نخواهم بود...

تنهایی

 

مرد از گورستان به خانه بازگشت؛ مجبور بود کلیدش را در قفل بیاندازد.  

 

 

تولد

 

یک نطفه به دار فانی شتافت! متولد نشده‌ها سوگوارند. 

  

همه به دنبال یک لقمه نان

پنجاه و نه؛ پنجاه و هشت؛ پنجاه و هفت ...

راننده ی عصبانی که نتواتسته بود به موقع ماشین را از چراغ زرد رد کند، گفت:
"این چراغ لعنتی چقدر دیر سبز میشه"

بعد با مشت راستش روی فرمان کوباند و با عصبانیت زمزمه کرد:
" اگه بتونم قبل از 6 خودمو برسونم سر خط می تونم یه کورس دیگه بیارم بالا. اونوقت، از اون طرف هم می ذارن مسافر ببرم؛
 وگرنه شیف عصر که راه بیفته، دیگه ما رو تو خط راه نمیدن!"

.

.

شش؛ پنج؛ چهار ...

دخترک فال فروش، دوست گل فروشش را از بین ماشین ها صدا کرد:
"سارا! بیا داره سبز می شه!"

سارا نگاهی به چراغ راهنمایی وسط چهار راه انداخت و در حالیکه داشت خودش را به دوستش می رساند، گفت:"
این چراغ چقدر زود سبز می شه! نمی ذازه آدم کاسبی کنه!"

دو دختر در سکوی چراغ راهنمایی وسط چهار راه، کنار آقای پلیس پناه گرفتند...

راننده ی مبهوت شروع به حرکت کرد.


و همه به دنبال یک لقمه نان.

دماغ

انگشت کرد توی دماغ کوچکش و اهسته مالید گوشه ی فرش

مادر دید

کتک مفصلی خورد و بعد ازآن

انگشت میکرد توی دماغ کوچکش و اهسته و با دقت  میمالید به لباس های مادر توی کمد!